Yalnızlık
Yalnızlık, söylemesi ne kolay tek kelime
Taşıması öyle zor ki...
Gurura dokunmak
Küçücük dünyanda...
Sevdiklerini, dostlarını,
kaybettirince hayat...
Bilinen yerde beklemektir yalnızlık.
İnsandır, insana kırılan.
Vardır, her şeye bir sebep olan.
İki gözdür kalpleri bağlayan
Bir duygudur insanı ağlatan
Kırık bir kalple, baş etmektir yalnızlık.
Her yalnız bir başkasının da eksiği
Bir önceki sonrakini getirir
Hayatın var bir sıralaması
Ne aşağı, ne yukarı...
Ortada durmaktır yalnızlık.
Kim kimin yerine nefes alır deme...
Anne karnında ne aldığını düşünsene
Sevdikleri bırakır insanı, bir taşın altına.
O taşın altında beklemektir yalnızlık.
Sevgi büyüdü mü, sığmaz kalbe...
Acıtır, çok acıtır istenmediğinde
Feryadı yankılar beyninde
Elden bir şey gelmez
Köşe bucak onunla kalmaktır yalnızlık
Bedensiz sevgiyi taşımak
Aklını bir cinayete ortak edip
Sevgiyi ölüm uykusuna yatırıp...
Suçu üstüne almaktır yalnızlık.
Çiziklerde yaralarda durur kalpte
Onlar ihanetin belgeleri
Kalleş pusulara düşürülen aşkın...
Nefsi müdafaasıdır yalnızlık.
Tek başına gireceğin toprağa...
Bir ömür, basa basa yürümek
Yorulduğun yerde...
Bir bardak sudur yalnızlık.
Saklanır zamansız akan yaşlar
Sevgide utanmak var.
Umuttan bi haber...
Uyurken yağan kardır yalnızlık.
Mesafeyle ölçülmez ayrılıklar
İnsanın yüreğinde sonsuzluk var
Zor olan tek başına yaşamak değil ki...
Kendine tahammül etmektir yalnızlık.
Güneşte tek başına
Yıldızlar birbirine çok uzak
Her insanın bir yıldızı var ya...
Kendi yıldızına dönmektir yalnızlık.
Yaratan insana bir örnek
Herkesin sorgusu tek
Kim sonunu nereden bilecek...
Çok şey bilmektir yalnızlık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder