Hiç duymadığın
...öyle bir yerden,
soru sorar ki hayat...
İnsan dilini unutursun
Dilsizliğin sessizliğini yaşarsın,
ürpererek.
Güçlülüğün sana döner...
Kendi gücün kendini ezer.
Küsersin kendinede...
Kimse barıştıramaz ki,
kendine küsmüş birini, kendisiyle...
Birçok şeyin
Doğru tek bir cevap olmadığını,
anladığında anlarsın...
anlayacağını.
Azların ne kadar çok
Çokların ne kadar az olduğunu
Yalnızlığının nedenini
Neye
Ne kadar
Nasıl alıştığını
Kendinden kaçan ruhunla konuşarak
Kırık dökük zincirlerine
Kırılmamış gibi sarılarak
Kendini özgürlük zindanlarına atarak...
Affedip
Af dilemeyerek yaşarsın.
Yaşarsın da...
Ad konulmamışlara ad koyarsın
Kendince işte
Hayatın adı böyle...
Adı böyle.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder