Adı Sen
Varlığında mı çocuktum...Yokluğunla mı büyüdüm, bilmiyorum.
Sustu.
Ses gelmiyor içimdeki çocuktan, gittiğinden beri.
Öylesine derin, öylesine talihsizdi ki gidişin...
En sevdiğim kelimem gitti
En güçlü yanım terk etti
Güvendiğim dalım, canımdan canım elimden kaydı.
Her şey sustu, sustu.
Tesellisi olmayan acım oldun
Sen beni hiç üzmezdin ki, üzgünüm...
Fotoğraflarda kalmış gülüşüm
Nasılda tutmuşsun elimi, hiç bırakmayacak gibi.
Ellerini özledim, güvenle tuttuğum ellerini.
Gözlerini özledim, sevgiyle bakan gözlerini.
Seni kadere teslim ederken,
nasıl bakakaldım ardından...
İki kelam çıkmadı kahrolası dudaktan! Sustum, sustum.
Affedemedim ne kendimi, ne de bize yazılan kaderi...
Kocaman bir ateş yanıyor yüreğimde...
Evladın olunca anlarsın dedin ya
Evladım oldu.
Gözleri sen, adı sen.
Nasihatlarım sen, korkularım sen.
Gün gittiğin gün.
...ve ben bugün sen yaştayım
Her anı hala seninle yaşamaktayım
Öyle çok zaman geçti ki...
Beyazlarım sen, çizgilerim sen.
Telafisi yok ne geçen zamanın,
nede akan yaşların.
Dönüşü olmayan yerdeyim,
öyle sessiz, öyle yaslı...
Işıklar sönsün, perde kapansın.
Sustum.
Nihat Ölmez
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder